Úff

Maður fær bara hroll?

Vaknaði á krufningarborðinu

Innherjasvik

Af hverju eru menn að svindla út tugmiljónir íslenskar króna í útlöndum, þetta er hálf skrýtið.

Starfsmaður Carnegie í gæsluvarðhald

57. Ljóð Um nótt

Höfundur: Guðmundur Árni Valgeirsson

Auðbrekku

f: 11.11.1923  d: 17.04.1976

 

UM - NÓTT

 

Vaki ég einn um vetrar nótt,

vindurinn hvín við gluggann.

Í vöggunni blunda börnin rótt,

bátarnir hafa á djúpið sótt,

og skotta er flúin í skuggann.

 

Uppi um hlíðar hjarnið kalt,

hylur gróður og mela.

Mörgum þykir á sjónum svalt,

sumir fiska og hirða allt,

en aðrir stundinni stela.

 

Brotnar á skerjum báran köld,

brotsjóir æða um höfin.

Togstreita er um tign og völd,

táknrænt mál fyrir þessa öld,

og gapandi bíður gröfin.

 

Víða er enn þá bröndum beitt,

og byssu kúlurnar fljúga,

mörgum bæjum er alveg eitt,

ekki þann djöfulgang stöðvar neitt,

því lubbarnir áfram ljúga.

 

Merlar nú jörðu mánans glóð,

mönnunum vill hann lýsa.

Mörg er í húmi meyjan rjóð,

margur leggur fram gildan sjóð,

því folarnir úti frýsa.

56. Ljóð Tvær - Áttir

 Höfundur: Guðmundur Árni Valgeirsson

Auðbrekku

f: 11.11.1923  d: 17.04.1976

 

TVÆR - ÁTTIR

 

Þegar aðrir sofa og svífa um drauma löndin

og sorgum öllum gleyma við höfgans hlýja brjóst,

þá um lífsins einstigu líður mannsins öndin

sem liggur einn og hugsar um það sem kom og fórst.

 

Marga þreytta veru ei svefninn sigrað getur

er svalir vinda næða um þankans eiði lönd,

en það eru víst færri og því fer líka betur,

sem þannig fley sín brjóta við hamingjunnar strönd.

 

Og margir eru þeir sem markið reyna að vinna,

á miðri leið svo hrapa í duftsins gleymsku hyl,

oftast nær það verður fyrir veikan skilning hinna,

sem virðist aðeins það sem hefur áður verið til.

 

Þó eru til menn sem enn klifra upp kletta bandið

og kasta frá sér björgum sem verða á þeirra leið.

Þeir hugsa um líðan fólksins, hamingju og landið,

en halda ekki niður þó gatan virðist breið.

 

Þeir brjótast upp á tindinn og vísa öðrum veginn

sem villtir eru að ráfa og enga stefnu fá,

þó dýrmæt ráð og göfug séu ekki alltaf þeginn,

þá eru býsna margir sem réttu striki ná.

 

Þessir kappa eiga sér eilífðina að systur

og eilífðin er þeirra, skráð á tímans blað.

Hann lét ekki bugast sem þangað fór upp fyrstur

og freistarinn bauð jarðríki gull og nýjan stað.

 

Síðan komu margir sem brutu nýjar brautir

og burtu frá sér hentu öllum ráðum freistarans,

svo eru til aðrir sem læðast niður í lautir,

liggja þar í felum og bíta í hæla manns.

 

Þeir eiga hvorki tign, eða andlegt aðalsmerki

og ekkert til sem vermir þeirra nakta sálar hróf,

sem illa vandir hundar þeir haga sér í verki

og hafa að leiðarstjörnu, þann sem talentuna gróf.

 

Heimsókn

Þær hafa kannski ætlað í heimsókn til Keikós, ekki vitað að hann væri fluttur og allur.

Andarnefjur í höfninni í Vestmannaeyjum

Til greina

kemur að reykingarfólki verði skylt að ganga með reykháf sem skilar reyknum minnst þrjátíu metra upp í loftið að öðrum kosti verði það sektað sem nemur tíu pökkum í hvert skipti sem það verður uppvíst að reykja án háfsins.

Má aftur reykja á lóðinni sinni

55. Ljóð Svefn

 Höfundur: Guðmundur Árni Valgeirsson

Auðbrekku

f: 11.11.1923  d: 17.04.1976

 

SVEFN

 

Svefninn sigrað getur

sorgir allra manna,

enginn byggir betur

borgir hugsjónanna,

gamlir öðlast aftur

æsku drauma sína.

Vísdóms kynja kraftur

kveikir liðinn bríma.

 

Andinn frelsi finnur,

fagra vegi líður,

allt það vonda vinnur,

viljinn kraftinn býður.

Fjærri starfi og striti

stillir hörpu þýða,

bland af von og viti

vefur hugsjón blíða.

 

Þeim sem aldrei áður

öðlast gleði hefur

sem var harmi háður,

huggun svefninn gefur.

Allt á karl í kofa

hann konungsvald nær hljóta,

því er sælt að sofa

og svefnsins blíðu njóta.

54. Ljóð Stúlkan á eyrinni

Höfundur: Guðmundur Árni Valgeirsson

Auðbrekku

f: 11.11.1923  d: 17.04.1976 

 

STÚLKAN Á EYRINNI

 

Á ég að segja ykkur sögu

sem ekki fæddist í gær,

af ungri stúlku sem átti

sér óskir fleiri en tvær.

 

Hún heima á eyrinni átti,

í uppvexti stundaði hún sjó

með föður sínum og frænda

og fékk af því meira en nóg.

 

Henni leiddist slorið og slabbið

og slangrið um kaldan sjá

alltaf í úlpu og buxum,

sem var alls ekki móðins þá.

 

Hún vildi lifa á landi,

langhelst afgreiða í búð,

gleyma öllum gráum buxum

en ganga í litklæða skrúð.

 

En faðir hennar og frændi

fordæmdu svoleiðis brölt,

þeim fannst að hún gæti um græðir

á gömlu fleytunni skrölt.

 

Svo var það einn sólbjartan morgunn,

í sumarsins helgasta frið,

að upp steig á eyrina gömlu

amerískt setulið.

 

Þeir voru allir svo ungir,

úrval úr liðinu þar,

laglegir brúnir á bjórinn

og blikkuðu stúlkurnar.

 

Svo kynntist hún eitt sinn einum

yndislegt sumar kvöld,

elígant Ameríkana

með orðu og mikil völd.

 

Hún skildi ekki neitt sem hann sagði,

en samt var hún glöð og kát,

hún fann svo vel hvað hann vildi

og var honum eftirlát.

 

Þau gengu upp í gamla bátinn

sem grafinn í fjöruna stóð.

Það var rómó að róa á landi

og raula undir hergöngu ljóð.

 

Það var allt svo ljómandi lekkert,

litla stúlkan hún hló,

og fór ekki framar í buxur,

fór ekki heldur á sjó.

 

Fiskur

Veit greinilega allt um fisk.  Alla veganna góðan fisk.?????

Ráðherraskipti í Danmörku

Pastaverkfall

Á morgunn verður bara hafragrautur og vöfflur í boði á Ítalíu.

Ítölsk neytendasamtök boða pastaverkfall á morgun