3. ljóðið

 

Höfundur: Guðmundur Árni Valgeirsson

frá Auðbrekku

Hörgárdal

f:11.11.1923 d:17.04.1976

Ég vissi ekki hvað þetta ljóð hét, en fann þetta nafn innan sviga.

( KVEÐJA )

 

Nú skal hefja lítið ljóð

leysa stefja hlekki

þakka og kveðja fögur fljóð

en faðmi vefja ekki.

 

Þó að angi um eina bil

oft þá þanka örmum

þó mig langar loksins til

að lýsa ganga dömum.

 

Þær eru mestu þarfa hjú

því næst bestu eignir

ef að flesta yrðu nú

af þeim lestir þvegnir.

 

Sæt er Gréta og gerðaleg

góðan metur vana

þó trúað geti ekki ég

að einhver éti hana.

 

Lof er ýsan ljúf og hrein

litla kýs hún vegi

eflaust hýsir einhvern svein

áður en lýsir degi.

 

Vika hraður virtust þá

valinn maður gengur

Viggu glaður sótti sá

súkkulaði drengur.

 

Stína milt um vaggar veg

varla skiltið missir.

Alltaf stillt og elskuleg

alla pilta kyssir.

 

Boggu órar, ekki rugl

ástar glórur kinda

þar mun stór og fagur fugl

fast við stjóra binda.

 

Dagný eykur eldsins gnógt

enn þó veikur brenni.

Eflaust reika einhver fljótt

í ástar leik með henni.

 

Mörg er veilan mæðuleg

margir deilur gera.

En lifið heilar lífs um veg

og látið feilinn vera.

 

Ykkur sess og orða gnógt

elti þessi héðan.

Nú vil ég hressast vel og fljótt

verið bless á meðan.