10. Ljóð

 Höfundur: Guðmundur Árni Valgeirsson

Auðbrekku

f: 11.11.1923 d: 17.04.1976

DÓMAR

 

Í Rússlandi var upp réttur hafinn,

af réttlæti eins og vera ber.

Tvö sagnaskáld voru sagna krafin

og sett undir flokksins mæliker.

Því valdhöfum finnst ekki viðunandi

að vaða þar uppi kjaftaskar

og séu með fleipur frá sínu landi,

um sovéskt réttlæti og stjórnarfar.

 

Þar má enginn segja meiningu sína,

ef mótuð hún er í skakka átt,

né dæma menningu drykkju svína

eða drullusokka á nokkurn hátt,

tala um þjófa eða þá sem á sníkjum

þrífast og ganga flokksins veg.

Þar sem fasisminn ræður ríkjum

er reynslan döpur og svakaleg.

 

Bræðralagið því best þeir móta,

með böðuls hendi og köldum múr.

Háttsetta menn þeir hengja eða skjóta,

en hina setja í fanga búr,

og senda í þrælkun til Síberíu,

við sult og kulda þeir höggva skó.

Því aftur skal þræða nú að nýju

nástrikið, það sem Stalín dró.

 

Sovétskar stjórnir siðfræði kenning,

er svipuhögg fyrir menntaðan heim.

Hver trúir að ríki það raunhæf menning

og réttlætið finnist aðeins hjá þeim.

Þó ýmislegt þyki að okkar landi,

illa sé stjórnað og framtakið slappt.

Þá höngum við ekki eins og hundar í bandi

harðlega mýldir með lokaðan kjaft.