16. Ljóð

Höfundur: Guðmundur Árni Valgeirsson

Auðbrekku

f: 11.11.1923 d: 17.04.1976 

ENDURMINNING ÚR SKÓLA:.

 

Á kvenna ganginum lasinn ég lá

og líðanin hreint ekki góð,

það var enginn lúxus að lifa þá,

því læt nú fljúga minn óð.

Segi þó einungis sannleikann einn,

en því svartasta sleppi ég úr.

Ég get ekki sagt að ég svæfi þar neinn

sætan né rólegan dúr.

 

Því ef ég nú sofnaði augnablik vært

við öskur ég hrökk upp á ný,

þau geta meir en hvern meðal mann ært

þessi misleitu ungmeyjar kví.

Þær ýldu og skræktu og orguðu hátt

emjuðu og blésu á víxl.

Töfrandi söngurinn tendraðist dátt

og tónlistin skammir og brigsl.

 

En svo þegar mollan og myrkrið fór burt

og morguninn ljómaði í hönd,

þá fyrst á ganginum góða varð kjurt.

Svo gliðnuðu svefnsins bönd

þá koma þær þrammandi þrútnar á brá

og þrjóskulegar á svip,

snöktandi og volandi, valtar sem strá,

og vagga eins og sliguð skip