30. Ljóð Kisa

Höfundur: Guðmundur Árni Valgeirsson

Auðbrekku

f: 11.11.1923 d: 17.04.1976

KISA

 

Kisa mín er kát og sniðug

og kann að gera margt

hún er í sínum löppum liðug

og líka ansi smart.

 

Einn glaðan dag í góðu veðri

hún göngu túr sér fékk

í ullar kjól með úlfa leðri

á ermunum hvítan bekk.

 

Svartan nettan hatt hún hafði

í hælalöngum skóm

kápunni að sér vel hún vafði

sem var í rósar blóm.

 

Á götunni hitti hún gríðar sætan

gulbröndóttan kött,

virðulegan mjög og mætan

hún montin gekk og fött.

 

Hann bauð henni glaður góðan daginn

og glettinn spurði þá

ætlarðu vina beint í bæinn

hún bara svaraði mjá.

 

Væri ekki góða gaman að fá sér

göngu túr suður á Nes.

Hún sagði það liggur svo ljómandi á mér

og laglegur ert þú fress.

 

Þau leiddust saman í sælu draumi

og fóru suður á Nes

svo ljúg og glöð fjærri lífsins glaumi

læða og bröndóttur fress.

 

Um þeirra ferðalag eigin má frétta

og ekkert hvað gerðist þá

en vafalaust sýnir reynslan það rétta

þau riflegan ávöxt fá.

 

Kisa hún sagði mjá

það var kátt í lautunum þá.

eflaust gerðist þar ýmislegt

sem engin má vita né sjá.