49. Ljóð Skollablinda

Höfundur: Guðmundur Árni Valgeirsson

Auðbrekku

f: 11.11.1923  d: 17.04.1976 

SKOLLA  BLINDA

 

Hér áður skemmtu krakkar sér í skollablindu leik

og skolli hafði bindi fyrir augum,

þegar hann var tilbúinn og kominn vel á kreik

var krakka skarinn líkur gömlum draugum.

 

Hann blindur rölti um stofuna og krækti í einn og einn

athugaði vel og nefndi glópinn.

Ef hann var í meiralagi sljór og svifaseinn,

var seinlegt verk að þekkja allan hópinn.

 

Þetta reyndist fjörugt og þótti skemmtun góð,

þegar margir voru komnir saman,

á eftir var oft sungið og lesin fögur ljóð

leikið sér og öllum fannst þá gaman.

 

Þó tíminn hafi breyst, er þessi leikur leikinn enn

og listin er að vera nógu gleyminn,

því nú eru það skörulegir skollablindu menn

sem skreið ríðandi fara um allan heiminn.

 

Víst er kominn dagur, sem kynnir annan tón

og kveður nýjan óð með gömlum draugum.

Nú eru sjálfir skollarnir með skarpa heyrn og sjón,

en skríllinn hefur bindi fyrir augum.

 

Nú þarf ekki lengur að þukla einn og einn,

athuga og segja til um glópinn,

því skolli okkar tíma er ekki svifaseinn,

með sigur brosi grípur allan hópinn.