57. Ljóð Um nótt

Höfundur: Guðmundur Árni Valgeirsson

Auðbrekku

f: 11.11.1923  d: 17.04.1976

 

UM - NÓTT

 

Vaki ég einn um vetrar nótt,

vindurinn hvín við gluggann.

Í vöggunni blunda börnin rótt,

bátarnir hafa á djúpið sótt,

og skotta er flúin í skuggann.

 

Uppi um hlíðar hjarnið kalt,

hylur gróður og mela.

Mörgum þykir á sjónum svalt,

sumir fiska og hirða allt,

en aðrir stundinni stela.

 

Brotnar á skerjum báran köld,

brotsjóir æða um höfin.

Togstreita er um tign og völd,

táknrænt mál fyrir þessa öld,

og gapandi bíður gröfin.

 

Víða er enn þá bröndum beitt,

og byssu kúlurnar fljúga,

mörgum bæjum er alveg eitt,

ekki þann djöfulgang stöðvar neitt,

því lubbarnir áfram ljúga.

 

Merlar nú jörðu mánans glóð,

mönnunum vill hann lýsa.

Mörg er í húmi meyjan rjóð,

margur leggur fram gildan sjóð,

því folarnir úti frýsa.