14. Ljóð

Höfundur: Guðmundur Árni Valgeirsson

Auðbrekku

f: 11.11.1923 d: 17.04.1976 

GAMALT

SÍLDAR - KVÆÐI

 

Við siglum í austur á síldveiði geim

að sækja okkur farm í búið.

Á húmdökkum kvöldum við hafgolu hreim,

er hafskipið áfram knúið.

En því miður er veiðin

svo vafasöm stundum,

við Vopnafjörð, Núpinn

og á Grímseyjar sundum.

Með slatta í lestinni höldum við heim,

með hugann hjá víni og sprundum.

 

Við göngum á landið með gleði og spaug,

það gengur svo illa að spara.

Aurunum söfnum við sjaldan í haug,

við sjáum þá koma og fara.

En stúlkurnar sýna okkur

sólbjarta geima

sið sætleikans njótum

og byrjum að sveima,

hjá smávöxtu kjarri í lítilli laug,

þar sem leyndarmáli á heima.

 

Lóðir

Þeir dönsku sem búa á Skáni í Svíþjóð og vina í Danmörk ættu nú að geta flutt heim aftur þegar framboð á húsnæði eykst.

Hafnarbakki Kaupmannahafnar á niðurleið

4. mánuðir

Þann 23 voru liðnir 4 mánuðir frá því ég hætti að reykja.

Reykleysið hefur gengið vel og nú fer maður að hugsa af hverju maður var að reykja í 40 ár fyrst það er ekki erfiðra en þetta að hætta.

Ég ætla að taka það fram að ég notaði Zyban í 2 mánuði og kom það mér örugglega yfir erfiðasta tíman.

Ég er innan um reykingar á hverjum degi en það virðist ekki skipta neinu máli, því ég er alveg ákveðin í því að falla ekki.

Þá er bara spurning hverju maður getur hætt næst?

13. Ljóð

Höfundur: Guðmundur Árni Valgeirsson

Auðbrekku

f: 11.11.1923 d: 17.04.1976 

Guðjóns drápa Grímseyings

Mannsöngur

Sléttubönd

 

Sumar blíðan vekur völd

völlur skrýðist fagur,

gumar bíða kyrrlát kvöld,

kemur blíður dagur.

 

Degi hallar okkur á,

alltaf kalla fljóðin.

Vegi alla fegra þá

finna snjalla óðinn.

 

Tveggja áttaþungur þeyr

þreytir sláttu takið.

Beggja nátta greypur geir

geta háttinn vakið.

II

 

Norður í hafi eyja er

sem enginn maður þekkir hér

þar býr fólk sem betur fer

borðar fugla egg og smér.

 

Herrans fyrir hálfri öld

hráslagalegt vetrar kvöld

þegar báran byltist köld

og barði nakinn eyjar skjöld.

 

Fæddist stór og feitur sveinn

fagur mjög og vaxta beinn

aldrei hafði áður neinn

annar sést jafn brúna hreinn.

 

Strax í æsku efldur var

öðrum fljótt af sveinum bar.

Sigldi út um saltan mar

sinni fleytu hér og þar.

 

Fiskaði vel og fjörugt dró

fyllti bátinn söng og hló

jafnvel allir aðrir þó

ekki fengu bein úr sjó.

 

Stundum fékk hann storm og byl

strák það ekkert gerði til

því eftir á gekk alt í vil

yndis fljóð með ljós og il.

 

Björgin kleyf hann brött og há

bein sem veggur stóðu frá.

Hinum djúpa salta sjá

sótti lunda fýl og má.

 

Þegar landið lá hann við

lítið mat hann siðferðið

kelaði og söng við kvenfólkið

kvöldin löng í ró og frið.

 

Þegar húmið leið um lönd

flakkaði sýn um haf og strönd.

Oft í rúmi brustu bönd

sem bundu fastast meyjar hönd.

 

Æskan leið sem vor um völl

vakti gleði og meyjar köll.

Fimleg voru fangbrögð öll

fasið stillt en orðin snjöll.

III

 

Eitt sinn rauk á rokna hvell

riðlaðist eyjan fékk og skell

renndi af stað með römmum smell

ráku á eftir sjávar fell.

 

Velti og hjó svo virtist grand

válegt skráð á sjávar band

kenndi grunns og keyrði í strand

í kafaldals byl fyrir sunnan land.

 

Guðjón bjóst þá brátt af stað

brá úr vör og treysti vað.

Batt svo eyjar endum að

og aftan í bátinn festi það.

 

Rykkti og söng í reipunum

rumdi og sauð á keipunum

svignaði og skalf í sveipunum

sárnaði skinn í greipunum.

 

Eftir harðan langan leik

er ljómaði sól á himni bleik

áður en nokkur komst á kreik

knarrar brýndi Guðjón eik.

 

Kappinn sigldi á sömu mið

setti fast og sperrti við

svo að eyjan ekki á hlið

ylti strax og spillti frið.

 

Þá á landið létt hann steig

losnar andinn starfs við beyg

en frá sandi augað hneig

um ægis branda hranna teig.

 

Heim í bæinn beint hann gekk

burt frá æi fýsti rekk

vika laginn vafði hlekk

vordags braginn meyjar fékk.

 

Einn hann skundar alla stund

áls í lund og gleði fund

engri bundin auðar grund

oft þó hundi hleypti á sund.

 

Kringum lendur leikur mar

logum brenndur alstaðar

nú mun enda áður þar

út við strendur Grímseyjar.

 

 

Er

Victoria að hverfa?

Hún er eins og skaft.

Tom Cruise sýndi danstakta í veislu Beckham-hjónanna

Alltaf gott

að borða á annarra kostnað.

Áttu ekki fyrir reikningunum

Meðalaldur

Meðalaldur karlmann sem teknir eru réttindalausir hlýtur að hækka töluvert við það að ná þessum á níræðisaldri.

Réttindalaus ökumaður á níræðisaldri

12. Ljóð

Höfundur: Guðmundur Árni Valgeirsson

Auðbrekku

f: 11.11.1923 d: 17.04.1976 

FÓSTRA

 

Þú gamla land sem girðist bláum sæ,

þín göfuga tign í eigin svip er bundin.

Hér hraustir kappar fyrst sér byggðu bæ,

þú birtist þeim í draumi yfir sundin.

Þeir vildu ekki sterkan beygja barm

og búa líkt og þrælar, öðrum háðir,

þeir bjuggu skip og fóru með sinn fram

í faðminn þinn, og nýjar hetjudáðir.

 

Þeir fóru strax að yrkja eigið land,

með uxum plægðu frjóa jörð og sáðu.

Við hjarta hennar tryggðar bundu band,

á brjósti hennar sínar dáðir skráðu.

Þeim fæddust börn sem fósturjörðin á

og fengu brátt að kynnast dagsins önnum,

iðkuðu leiki, beittu benja ljá

og býsna snemma urðu að hraustum mönnum.

 

Kappi var mikið, kjörorðið var hefnd,

kappleikir háðir, glíma sund og fleira.

Hraustir drengin geta allt það efnt,

sem ungir þeir heita og stundum langtum meira.

Því listin var þeim léð í vöggu gjöf,

líkamsburði, kjarkur til að reyna,

þeir lögðu í víking, fóru um fjarlæg höf,

frægð sér unnu gull og eðalsteina.

 

Þó sumir færu víða um lög og láð

og lyftu mörgum stórum Grettis tökum.

Ortu ljóð sem aldrei voru skráð,

aðeins kóngum flutt á löngum vökum.

Ynnu sér frægð, sem aldrei hefur gleymst

um alda raðir frá þeim gömlu dögum,

en hafði á vörum fólksins fests og geymst

og flust á milli kynslóða í sögum.

 

En þá var allaf gamla landi geymt

greypt í huga, nyrst í köldum sjónum,

þar sem þá hafði æsku drauma dreymt,

dafnað og slitið fyrstu bernsku skónum.

Frá konungs hirðum, gull og gleði hreim,

gjafmildum snótum víni og fögrum sölum,

var þerra kærust ósk að komast heim

til kotanna sinna heima í Íslands dölum.

 

En loks var þeirra skamma saga skráð

á skinn með fjaðrapenna roðið blóði.

Snillings verk sem verða aldrei smáð

en vegin og geymd í minninganna sjóði.

Lýsis kolan daufa birtu bar,

um bæjar skálann fáir geislar runnu,

þegar smáum ljóra lokað var

og langeldar á miðju gólfi brunnu.

 

Lúkas kominn heim

Getum við þá haldið áfram að tala um Fröken Hilton í friði?

Lúkas kominn heim

Strand 3

eða 4.

Eitthvað er í gangi, hvort það er smit eða eitthvað annað, þá er svolítið mikið að fá fjögur strönd sama sólahringinn, eða er það ekki?

Bátur strandaði við Rekavík á Ströndum