34. Ljóð Laugarvatn

Höfundur: Guðmundur Árni Valgeirsson

Auðbrekku

f: 11.11.1923 d: 17.04.1976 

LAUGARVATN

 

Er Laugarvatn ég leit í fyrsta sinni,

ég las í svip þess horfna æfi braut.

Sá dagur aldrei líður mér úr minni,

hin mikla fegurð - tign, sem augað naut.

Þar leit ég starf og styrkleik djarfra manna

sem stefna hátt og seinna marki ná,

og þar mátti lesa helgi hugsjónanna

sem hærri sköpum eru runni frá.

 

Birkitré sig breiða um dalsins hlíðar,

blómin fögur anga í hverjum lund.

Mót sólu heitar laugar brosa blíðar

og bjóða hennar geislum á sinn fund.

Í töfra litum vatnsins bárur blika

og bylta sér í leik við hlýjan þey,

stundum upp á land sig lipurt fikra

létta eins og fjörug yngismey.

 

Laugarvatn við lofum alla daga

sem lífsins undir búning fengum þar,

þess mun lengi geymast gömul saga,

það göfga merki sem þar letrað var,

og seinna er við stillum hörpu strenginn

að stefna á ný í ljúfan fjalla sal

á lífsins dögum eflaust gleymir enginn,

sem andans þroska fékk í Laugardal.