60. Ljóð Við Bakkus og þið

Höfundur: Guðmundur Árni Valgeirsson

Auðbrekku

f: 11.11.1923  d: 17.04.1976 

 

VIÐ BAKKUS - OG ÞIÐ

 

Oft hef ég setið að sumbli

svala og langar nætur,

æðaslátt útlagans fundið

og ylinn við hjartarætur.

 

Drekkt mínum draumum og sorgum

í drekans eitruðu veigum,

látið þær líða um hálsinn

í löngum og stórum teygum.

 

Haldið ég væri hetja,

hæfari flestum mönnum,

en gleymt því hve grátlega lítið

ég gat mitt í dagsins önnum.

 

Fyndist andi minn fleygur

og frjór í sköpunar mætti,

þó aldrei eins andlega dauður,

minn óður með fölskum hætti.

 

Svifið í sefjunar böndum,

séð varla birtu skilin.

Hent mér aftur og aftur,

endilöngum í hylinn.

 

Sá blekkingar bylur er blendinn,

því böðulinn stendur við ósinn,

en Bakkus á bakkanum glottir

bjartari en norður ljósin.

 

Hann seiðir sveina og meyjar

með sínum glitrandi veigum,

þau brosandi brennda drykkinn

bergja í stórum teygum.

 

Lífið þeim virðist leikur

meðan logandi veigarnar skína,

en svo þegar lengra frá líður

fer ljóminn af þeim að dvína.

 

Ef samviskan sífrar að morgni

og sálin er mettuð af glýju,

þá bikarinn bjarta við tökum

og byrjum að drekka að nýju.

 

Að feigðarósi við fljótum

flýjandi okkur sjálfa,

en samviskan segir þið eigið

að sitja heima og skjálfa.

 

Enn samt við í fávisku flýjum

á flóttanum nötrum og skjálfum

og hlaupum svo hratt að við horfum

í hnakkann á okkur sjálfum.

 

Að henda sér niður í hylinn

held ég sé lítill vandi,

en svolítið þarf meiri seiglu

til að synda aftur að landi.