31. Ljóð Kossinn

Höfundur: Guðmundur Árni Valgeirsson

Auðbrekku

f: 11.11.1923 d: 17.04.1976 

KOSSINN

 

Þú komst til mín í kveld,

þinn koss var nýr og hlýr,

og vakti upp þann eld

sem inni fyrir býr.

 

Á vorin grundin grær

og grænkar beitilyng,

og lengi gleymist glóð,

í gömlum ösku bing.

 

Þú varst svo mild og mjúk,

hið mikla ævintýr.

Þú kenndir mér í kvöld,

að koss er alltaf nýr.

 

Þú gafst mér dáinn draum,

ég draumalandið fann.

Þann draum ég aleinn á,

ég elska og tigna hann.

 

Þinn koss var eitt og allt,

ást og fögur list,

því gat ég fleygur - frjáls

í fyrsta sinni kysst.

 

Þú kvaddir mig í kvöld,

þinn koss var nýr og hlýr,

þó gat hann verið gjöf

og gamalt ævintýr.

 

Stjörnuskoðun

Gríðarlega gaman að gramsa í þessu forriti.  Að skoða jörðina er flott og ekki er síðra að skoða geiminn og sjá þær stjörnur sem eru mörgum ljósárum í burtu.

Stjörnuskoðun með hjálp Google

Vestfjarðahringurinn

Fórum á fimmtudag fyrir viku frá Akureyri og var ætlunin að tjalda í Bjarkalundi.  Við fórum sem leið lá til Borðeyrar og þaðan yfir Laxárdal (kemur á óvart hvað margir dalir heita það) til Búðardals.

Frá Búðardal var ákveðið að fara um Fellsströnd, gríðarlega fallegt þar víða til dæmis þar sem minningarkross er um Auði Djúphugðu frá Hvammi.

Á þessum hring er líka hið fræga Staðarfell þar sem fram fer starf SÁÁ sem mikið er lofað.

Þessi hringur var afdrifaríkur fyrir okkur því við fengum stein inn í felguna sem stöðvaðist á bremsuklossa og skóf felguna nánast í sundur eins og spýtu í rennibekk.

Felgan var ónýt og við fórum til baka til Búðardals og tjölduðum þar, því Toni reddaði nýrri felgu og Erna kom svo með hana á föstudagsmorgni.

Þegar búið var að gera við var vagninn tekin samann og ákveðið að halda til Patreksfjarðar, á þeirri leið er gríðarleg fegurð víða og gaman að fara þetta nema vegurinn er alveg skelfilegur á löngum köflum, svo slæmur að nútíminn kallaði þetta ekki veg heldur slóða sem væri í lagi að fara á þrjátíu og átta tommum en ekki á fólksbíl með sautján tommu hálf dekkum.

Undir kvöld komum við samt til Patró og tjölduðum þar.  Á laugardegi var meiningin að fara yfir á Látrabjarg en því var ekki við komið sökum þoku og láskíðuðu.

Frá Patró var farið til Tálknafjarðar og þaðan yfir til Bíldudals, frá Bíldudal til Dynjanda og Hrafnseyri.  Fossinn er gríðarlega glæsilegur eins og Stína myndi orða það og á Hrafnseyri fannst mér merkilegast með minnisvarðan, stóran stein sem sóttur var í fjallið fyrir ofan bæinn og settur upp 1911 að mig minnir, en það sem er merkilegt við þennan stein er að hann er einhver tonn á þyngd.

Við héldum áfram til Ísafjarðar á um tuttugu kílómetrum á klukkustund því vegurinn er alveg skelfilegur frá Bíldudal og landleiðina til Flateyrar.  Á Ísafirði vorum við sunnudag og mánudag í alveg ágætu veðri.

Á þriðjudag var haldið af stað til Hólmavíkur þar sem meiningin var að tjalda en eftir langa keyrslu á slæmum vegum var ekki nema 8 gráður á Hólmavík um miðjan daginn svo afráðið var að fara aftur yfir Laxárdalsheiðina og niður á Stykkishólm.

Rétt áður en við komum til Stykkishólms eyðilagðist dekkið sem var á felgunni nýju eða sama dekkið og var á gömlu felgunni (þegar hún eyðilagðist).  Aftur varð að skipta um dekk og á Stykkishólmi fengum við notað dekk sem leit út sem nýtt.

Við vorum tvær nætur þarna en ákveðið að fara niður á Skaga áður enn allt yrði fullt vegna danskra daga.

Á Skaganum vorum við svo frá fimmtudegi til sunnudags þegar við keyrðum Gumma og Stínu út á völl, en þau flugu til Köben klukkan fjögur og Gummi varð að mæta í vinnu í Malmö á mánudagsmorgun.

Eftir að vera búinn að keyra þau á völlinn fóru við til baka á Skagan með viðkomu i Hafnafirði og frá Skaga fórum við undir fimm á sunnudag og vorum komin heim um níuleitið.

Alltaf gott að koma heim.

30. Ljóð Kisa

Höfundur: Guðmundur Árni Valgeirsson

Auðbrekku

f: 11.11.1923 d: 17.04.1976

KISA

 

Kisa mín er kát og sniðug

og kann að gera margt

hún er í sínum löppum liðug

og líka ansi smart.

 

Einn glaðan dag í góðu veðri

hún göngu túr sér fékk

í ullar kjól með úlfa leðri

á ermunum hvítan bekk.

 

Svartan nettan hatt hún hafði

í hælalöngum skóm

kápunni að sér vel hún vafði

sem var í rósar blóm.

 

Á götunni hitti hún gríðar sætan

gulbröndóttan kött,

virðulegan mjög og mætan

hún montin gekk og fött.

 

Hann bauð henni glaður góðan daginn

og glettinn spurði þá

ætlarðu vina beint í bæinn

hún bara svaraði mjá.

 

Væri ekki góða gaman að fá sér

göngu túr suður á Nes.

Hún sagði það liggur svo ljómandi á mér

og laglegur ert þú fress.

 

Þau leiddust saman í sælu draumi

og fóru suður á Nes

svo ljúg og glöð fjærri lífsins glaumi

læða og bröndóttur fress.

 

Um þeirra ferðalag eigin má frétta

og ekkert hvað gerðist þá

en vafalaust sýnir reynslan það rétta

þau riflegan ávöxt fá.

 

Kisa hún sagði mjá

það var kátt í lautunum þá.

eflaust gerðist þar ýmislegt

sem engin má vita né sjá.

29. Ljóð JÚNÍDAGUR

Höfundur: Guðmundur Árni Valgeirsson

Auðbrekku

f: 11.11.1923 d: 17.04.1976 

JÚNÍDAGUR

 

Á himninum sést ekki svífa ský,

sólin er ljómandi og hrein,

það er eins og vakni upp veröld ný

um vormorgunn, ljúf og ein.

Jörðin eitt glampandi geisla bað,

með guðdómsins fegursta brag.

Víst má segja með sanni að

það er sautjándi júní í dag.

 

Því söðla ég enn minn sveitta hest

og sveifla mér glaður á bak.

Um sumarsins björtu sali berst

söngur og vængja blak.

Ég læt hann svífa um sólgyllta jörð

og sæki á vinar míns fund.

Stoppa hjá Eyri við Arnarfjörð

æ þar um langa stund.

 

Hann bíður mín þar við bæjardyr,

eins og bænda er jafnan títt,

að fornum hætti, í fréttum spyr

og frétta vill eitthvað nýtt.

Því öll hans hugsun og öll hans gerð,

var átak við storm og hjarn,

hann var skjöldur Íslands, svipa og sverð,

sómi og óska barn.

 

Hans bláu augu eru björt og hrein

blikandi en nokkuð hörð,

hann hallar sér fram á sinn hesta stein

og horfir um Arnarfjörð,

þá kæru byggð sem hann metur mest,

þar mund hann nú dvelja um sinn,

svo tekur hann beislið og bindur minn hest

og býður mér síðan inn.

 

Baðstofan finnst mér björt og hlý

að búnaði og fornum sið.

Svo tökum við aftur upp talið á ný

og tölumst þá lengi við.

Ég segi honum fréttir, en fáar þó

um framvindu mála hér,

í sannleika sagt, er mér um og ó

og oft setur hroll að mér.

 

Ef sæi hann nú þessa syfjuðu hjörð,

þennan sífelda skolla leik.

Þessa strokumenn andans sem standa hér vörð,

stiklandi í þoku og reyk.

Þetta siðferðis brenglaða súrdoða lið,

er situr og hefur hér völd,

þá mundi hann skelfast það menningar snið

sem mótast á þessari öld.

 

Mér finnst allt vera á ringulreið

rambandi heljar slóð,

af græðgi menn hlaupa gönuskeið

eins og grenjandi úlfa stóð.

Missum við nú okkar menningu enn,

er mátturinn þræla blóð?

Skilur þú Jón þessa skammsýnu menn,

þessa skjálfandi flökku - þjóð.

 

Ég skil þetta vinur, ég séð hef það svart

á seinni tímum og fyrr,

á Íslandi skeður svo misjafnt og margt

og maður er hugsansi og spyr:

Hve lengi mun þrælslundin þjaka menn

og þrífast á landi hér?

Að hundseðlið skuli haldast við enn,

hreinlega blöskrar mér.

 

Hvað heldur þú maður, þeir hugsa í dag,

Hilmar og Fjölnis menn,

ef þjóðin mun syngja hið síðasta lag,

með sáttmálann gamla enn.

Afsalar réttinn á íslenskri grund

til atvinnurekstrar - halds,

og kemur svo aftur á Kópavogs fund

í krafti hins erlenda valds.

 

Ég hét því ungur að efla mitt land

og auðga þess styrk og mátt,

hnýta varanlegt bræðra band

og berjast í rétta átt.

Vinna okkar frelsi á fastan grunn,

ég fann að mig skorti ekki þrótt,

og mynda allsherjar mennta brunn

svo menningin dafnaði fljótt.

 

Í fyrstunni var þetta bölvað baks,

ég barðist og dugði vel,

en þeir vildu reyna að þreyta mig strax

og þegja mig alveg í hel.

Ég vann samt og tendraði vonar glóð

og veit að hún lifir og skín,

þú skilur það sonur, að þessi þjóð, -

þið - eruð börnin mín.

 

Þjóðerni okkar varð þrætumál

og þroskandi tíma skil,

Ég vakti upp þjakaða þjóðar sál

sem var þrotin af birtu og il.

Íslenska tungan var okkar sverð

og álaga hamin skar,

hver minnsta hreyfing var mikilsverð,

sem að markinu okkur bar.

 

Hin forna menning lagði mér lið

og ljós, móti danskri slekt,

hinn liðni tími, hans sögusvið,

því sögueyjan var þekkt,

bakgrunnur hennar, bergmáls hljóð

og bókmennta listaverk.

Taflstaða mín var traust og góð

og trúin á frelsið sterk.

 

Eigi víkja, - það var mitt orð

og verður minn bautasteinn.

En þrællinn sem fremur þjóðar morð

mun þrauka í böndum einn.

Hans stuðlaberg verður storknað blóð

strönd hans visnuð og auð,

tign hans og veldi, tára flóð,

trú hans og viska, - dauð.

 

Íslendingar, - þið eruð þjóð

og eigið að skilja ykkar lund,

þið hafið afl og innri glóð

sem aðeins blundar um stund.

Vaknið þið börn til vonar dags

sem mun vaxandi fagur og hreinn,

ef sitjið þið hljóð til sólarlags

verður sigurinn aldrei neinn.

 

28. Ljóð

Höfundur: Guðmundur Árni Valgeirsson

Auðbrekku

f: 11.11.1923 d: 17.04.1976 

Í  ÞANN TÍÐ

 

Um vorloftið tónarnir titra

og túlka mín fegurstu ljóð,

um allt sem ég elska og þrái

um ungmey sem var mér svo góð.

þeir líða svo léttir og mjúkir,

með ljósvakans hrynjandi brag,

og mynna mig ávallt á atvik

sem alls ekki skeði í dag.

 

Eitt sinn ég yngismey hitti

sem oft hafði hjarta mitt seitt.

Hún vafði mig ástríkum örmum

svo indælt og kyssti mig heitt,

draumanna dýrustu veigar

við drukkum á þessari stund.

Loftið var vorangan vafið

og vonin um endurfund.

Ferðalag

Við förum á Vestfirðina á morgunn.

Ætlum að skoða þá svona einu sinni, engin veit hvort við förum þetta einhvertímann aftur.

Við ætlum að byrja á Barðaströndinni og fara vestur á Patró og þaðan á Ísafjörð.

Um miðja næstu viku verðum við svo í Reykjavík.

Endeavour

Var að horfa á Sky þegar henni var skotið á loft.

Tignalegt.

Endeavour af stað út í geim

Ísland leiðir kynbótasýningar

Ég var mjög glaður þegar ég sá þessa fyrirsögn.

En gleðin rann fljótt af mér þegar ég fór að lesa fréttina.

Hestar hvað?

Ísland leiðir kynbótasýningar

Segið mér

hvernig má það vera að rafmagn fari að svona stórum hluta landsins í einu?

Þarf ekki að endurskoða öryggið eitthvað svo þetta endur taki sig ekki?

Slökknaði á umferðarljósum